Λίγα λόγια για τον καλιτέχνη: Ο Μικελάντζελο ντι Λοντοβίκο Μπουοναρότι Σιμόνι (Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni, 6 Μαρτίου 1475 – 18 Φεβρουαρίου 1564), γνωστός περισσότερο ως Μιχαήλ Άγγελος, ήταν Ιταλός γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας και ποιητής της Αναγέννησης, που άσκησε απαράμιλλη επίδραση στην ανάπτυξη της δυτικής τέχνης[1]. Σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς στην ιστορία της τέχνης. Υπήρξε ο μοναδικός καλλιτέχνης της εποχής, του οποίου η βιογραφία εκδόθηκε πριν τον θάνατό του, στους Βίους του Τζόρτζιο Βαζάρι, ο οποίος επέλεξε να τον τοποθετήσει στην κορυφή των καλλιτεχνών, χρησιμοποιώντας για τον Μιχαήλ Άγγελο το προσωνύμιο ο θεϊκός (Il Divino).

Λίγα λόγια για τον πίνακα: Οι δύο κεντρικές μορφές είναι ο Θεός και ο Αδάμ. Δευτερεύοντες μορφές οι άγγελοι γύρω από τοΘεό και μια γυναικεία μορφή στα δεξιά του Θεού. To κυριότερο στοιχείο είναι πως ο Θεός και Αδάμ έχουν
το ίδιο μέγεθος προφανώς δεν θέλει να δείξει ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και οι άνθρωποι κατώτεροι.
ΑΔΑΜ: Ο Αδάμ ξαπλωμένος, μόλις που έχει δημιουργηθεί,
χωρίς καμιά δυνατότητα δύναμης στην κίνηση του. Παρατηρούμε πως αν και πρωτόπλαστος και όχι γεννημένος από άνθρωπο, έχει ομφαλό στη κοιλιά του. Τα χαρακτηριστικά του Αδάμ δεν είναι εντελώς αρσενικά. Έχει και κάποια θηλυκά στοιχεία η στάση του κορμιού του που εμφανιζόταν συνήθως σε γυναικείες μορφές που απεικονίζονταν εκείνη την εποχή, η γλυκύτητα στο πρόσωπο του και τα χαρακτηριστικά μοιάζουν αρκετά με γυναικεία, καθώς και τα πολύ μικρά γεννητικά του όργανα. Όλα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δημιουργήθηκε ένας άνθρωπος ανδρόγυνο, δηλαδή υπάρχουν αρμονικά το θηλυκό και το αρσενικό στοιχείο με αποτέλεσμα να δημιουργείται ο λεγόμενος «τέλειος άνθρωπος» Έτσι, στην ουσία η Εύα υπάρχει ήδη μέσα στον Αδάμ.
ΘΕΟΣ: Είναι πολύ σπάνιο να απεικονίζουν τον Θεό. Συνήθως υπήρχε με τη μορφή ματιού σε κάποιες εικόνες. Ακόμα πρωτότυπο στοιχείο είναι ηαπεικόνιση του Θεού σε ηλικιωμένη μορφή, πολύ δυνατός, όμως στηρίζεται στις μορφές των αγγέλων. Μοιάζει αρκετά και με τις μορφές των θεών της αρχαίας Ελλάδας, πολύ (πιθανόν ο Μιχαήλ Άγγελος να είχε επηρεαστεί από εκείνη την εποχή). Το άγγιγμα του Θεού με τον άνθρωπο όπου ο Θεός προφανώς δίνει ζωή και ενέργεια χωρίς να χρειαστεί να τον ακουμπήσει, υποδηλώνει την μοναδική σχέση αγάπης μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Η τεράστια αγάπη του Θεού για το δημιούργημα του ,τον άνθρωπο την οποία την αντιλαμβανόμαστε από τον τρόπο που τον αποχωρίζεται.

Δίπλα στον Θεό, βλέπουμε μια γυναίκα η οποία με βάση τη θέση της πρέπει να είναι ιδιαίτερα σημαντική σύμφωνα με την νεοπλατωνική θεωρία να είναι η σοφία του Θεού με την οποία δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο.Τέλος ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία είναι ο τρόπος που έχει δημιουργηθεί ο μανδύας γύρω από το Θεό στο σχήμα του εγκεφάλου, με το οποίο εκφράζεται η διάνοια του.