Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη: Ο Πωλ Σεζάν (19 Ιανουαρίου 1839 ? 22 Οκτωβρίου 1906) ήταν σημαντικός Γάλλος ζωγράφος. Ο Σεζάν γεννήθηκε στην Αιξ-αν-Προβάνς της Γαλλίας όπου και πέρασε τα πρώτα του μαθητικά χρόνια. Την περίοδο 1859-1861 σπούδασε νομικά ενώ παράλληλα παρακολουθούσε και μαθήματα ζωγραφικής. Παρά τις αντιδράσεις του πατέρα του, αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα του καλλιτέχνη και για το σκοπό αυτό, το 1861 επισκέφτηκε το Παρίσι μαζί με τον συγγραφέα Εμίλ Ζολά, με τον οποίο συνδεόταν φιλικά. Κατά την παραμονή του στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Καμίλ Πισαρό και άλλους καλλιτέχνες που ανήκαν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Ο Σεζάν επηρεάστηκε σημαντικά από τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, ωστόσο πρόσθεσε και προσωπικά χαρακτηριστικά στους πίνακες του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήθελε να μετατρέψει τον ιμπρεσιονισμό “σε κάτι στέρεο που διαρκεί όσο και η τέχνη που εκτίθεται στα μουσεία”.

Λίγα λόγια για τους πίνακες: Όπως προσέξατε λοιπόν, αυτή η βδομάδα είναι αφιερωμένη σε μια σειρά ελαιογραφιών (1890-1895) που ονομάζεται Οι Χαρτοπαίκτες. Η σειρά αποτελείται από πέντε πίνακες. Οι διάφορες εκδόσεις διαφέρουν στο μέγεθος και στον αριθμό των παιχτών που απεικονίζονται.Ο Σεζάν ολοκλήρωσε επίσης πολυάριθμα σκίτσα και μελέτες ενώ προετοίμαζε τη σειρα.

   

Εκτός από τις διαφορές ανάμεσα σε όλους τους πίνακες, παρατηρούνται αρκετές ομοιότητες. Συγκεκριμένα:

στους δύο πρώτους πίνακες παρατηρούνται ομοιότητες ως προς τον τόπο, τον χώρο και τα αντικείμενα. Το τραπέζι, η καρέκλα, η κουρτίνα και κάποια αντικείμενα πάνω στο τραπέζι και στο τοίχο παραμένουν ίδια. Ακόμα, τα ρούχα τον παικτών (εξαίρεση αποτελεί ο μεσαίος) και η στάσεις τους δεν διαφέρουν. Αντίθετα όμως, ο αριθμώς των θεατών διαφέρει. Στον πρώτο πίνακα υπάρχουν δύο, ενώ στον δεύτερο μόνο ένας (ο οποίος έχει και αυτός ίδια ρούχα και στάση). Επιπλέον, απουσιάζουν από το δεύτερο πίνακα κάποια αντικείμενα που βρισκόταν κρεμασμένα στο τοίχο.

στους τρις τελευταίους πίνακες οι ομοιότητες είναι περισσότερες. Ο αριθμός των παικτών παραμένει σταθερός (2). Τα ρούχα τους και οι στάσεις των σωμάτων τους είναι σχεδόν ίδιες και στους τρις πίνακες. Ακόμα, τα έπιπλα και τα αντικείμενα παραμένουν σταθερά. Το μόνο πράγμα που αλλάζει είναι ο τρόπος ζωγραφικής και τα χρώματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πίνακας από αυτή την συλλογή του 1895 είναι πλέον το ακριβότερο έργο του κόσμου, αφού πωλήθηκε από τους κληρονόμους του Γιώργου Εμπειρίκου στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ έναντι του αστρονομικού ποσού των 250 εκατ. ευρώ.